Kastamonu’ya gittik. Ana caddeler pırıl pırıl. Ara sokaklara girince görünüm değişiyor. Yerlerde plastik şişeler, kırıştırılıp atlmış kağıtlar, maskeler, naylon torbalar hatta ayakkabılar. Bizim tertemiz yıkanıp yaşadığımız yıllarda Fransız halkı parfüm üretiyordu kirden kokan bedenlerinin kokusunu kapatmak için. Bir İngiliz atasözü,” Bebekleri de atmayın suyla beraber.” Der. Ayni suda yıkanan aile en son bebekleri de yıkayıp döküyor suyu. Bebekler o kirli suyla beraber .atılabilir. Peki,  ne oldu da bize temiz bir toplum iken sadece ev kapısına kadar ve sadece görünür temizlik yapar olduk. Caddeler, sokaklar bizim değilmiş gibi. Kirli, çirkin sokaklar yaşamın çoğunu sokaklarda geçiren ve o çirkinlikleri gören insanları da  çirkinleştiriyor sanki. Bir güzel sözümüz var, “Kıyamam sana”.Kıymayın sokaklara, kendinize ve diğer güzel insanlara. O minnacık virüs mü öğretecekti bize temizliği. Toplumdaki yerimiz, eğitimimiz, paramız ne kadar çok veya az olursa olsun hepimiz ayni süzgeçten döküleceğiz yaşama. TV de çocuklarımızdan duyuruyor ve dinliyorsak ” Evde kal Türkiye” sözünü bundan sonra onların sözlerine daha fazla kulak vermemiz gerek. Onların kulaklarının ve beyinlerinin ve gözlerinin güzelliklerle karşılaşmasını sağlamak zorundayız. Ağiz kalp denizinin kıyısıdır derler. Denizde ne varsa o vurur kıyıya. Sevgili büyüklerimiz kıyıya sadece temiz dalgalar vursun. Kalbinizi, beyninizi arındırın çirkinliklerden. Sizleri yıllarca bıkıp usanmadan yaşatan o minik şey, kalbimiz, bize örnek olsun. Milyonlarca kez dolup boşalarak, oluşan kirli kanı verip bedenimizde temiz kan dolaştıran o güzel şey yaşamımıza örnek olsun artık. Çevremizde çirkin, kirli şeyler, düşünceler olabilir ancak görevimiz onları kendi çapımızda temiz güzel şeylere çevirmek olmalı. Kalbimiz gibi çalışmak gerek. Mutlu yaşam bedende ve beyinde temizlikle gerçekleşecek.  Aşağıdaki  Azdavay’lılar mutlu görünüyor.

Tertemiz giyinip kuşanıp pazara gelmişler.